23 met haar vriendinnetje Tess bij de spelerstunnel staan. Van alle spelers krijgt Milou een high five en gaat ze samen met alle spelers op de foto. Daarna krijgt ze een shirt met handtekeningen van de gehele selectie en een filmpje van haar helden Thomas Verheydt en Boy Kemper. Haar avond kan niet meer stuk. Gedurende het seizoen bezoekt Milou nog een aantal wedstrijden. De laatste is op 29 mei. Haar broertje Pepijn vraagt voor zijn verjaardag kaartjes voor op de echte tribune. Dat worden kaarten op Midden-Noord. Op dat moment is de toestand van Milou inmiddels zo verslechterd dat ze amper de tribune op komt, maar dat mag de pret niet drukken. De wedstrijd, met het dramatische slot, blijkt de laatste wedstrijd dat ze er fysiek bij is. In de zomervakantie gaat het gezin nog op vakantie naar Oostenrijk en Italië. Haar conditie verslechtert echter helaas met de dag. In augustus viert Milou haar dertiende verjaardag, maar haar lijfje raakt uitgeput. Op 23 september vorig jaar overlijdt Milou aan de gevolgen van de vreselijke ziekte. “Het wonder waar wij zo op hoopten kwam helaas niet.” Na dit vreselijke nieuws komt de achterban van ADO Den Haag vrijwel direct in actie en worden de krachten gebundeld. De ADO-familie zoekt elkaar achter de schermen op en werkt samen aan iets heel bijzonders. Binnen een paar dagen is daar ineens een immens grote vlag voor Milou. Op vrijdag 30 september hangt de vlag als eerbetoon aan Milou achter het doel bij de Aad Mansveldtribune. “Het was zo indrukwekkend, daar heb ik bijna geen woorden voor. Wij waren erbij, maar ook weer niet. Het was zo onwerkelijk en zo voelt dat nog steeds. Voor onze andere twee kinderen, Nora en Pepijn, had deze vlaggenactie ook veel impact. Daar ‘hing’ ineens hun grote zus, niet meer aan hun zijde. Niet meer met haar nichtjes. Niet meer met haar vrienden op de tribune. Niet meer samen na de wedstrijd handtekeningen scoren en foto’s en selfies maken met de spelers.” Na afloop krijgt de familie de vlag overhandigd van de supportersvereniging. “Onze huiskamer is te klein, maar de vlag ligt op Milou haar kamer.” De familie geeft aan dat alle steunbetuigingen- en acties vanuit de club veel steun hebben gegeven en nog altijd troost bieden, ook al wordt het verdriet nooit weggenomen. Die steun vanuit de ADO-familie wordt nog altijd meer dan gewaardeerd. Joest, die afgelopen december bij de kerstborrel voor alle ADO-sponsoren aanwezig is, neemt die dag spontaan de microfoon om een belangrijke boodschap over te brengen: “In goede en slechte tijden moeten we achter én naast elkaar staan. Dit heb ik gezien en ervaren tijdens de zwaarste tijd uit mijn leven. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken en die ervoor hebben gezorgd dat mooie herinneringen voor Milou en mijn familie, voor altijd bij ons zullen blijven.” Tot slot wil de familie iedereen bedanken die op zijn eigen manier heeft bijgedragen. “De lijst met mensen die binnen de club hun best hebben gedaan voor ons is groot. In het bijzonder Miriam van Hemert, Yannick Koevermans en Mariëlle Westphal van ADO Den Haag. Zij hebben achter de schermen heel veel voor ons betekend. We zijn allemaal onderdeel van de ADO-familie geworden. Dat voelt bijzonder, mooi en ontroerend”, aldus Joest. Miranda is nog altijd dankbaar voor alle steunacties die zij, als moeder, en de rest van de familie ontvangen hebben. “Er schuilt heel veel liefde voor de club, maar ook voor de fans. Er is saamhorigheid en empathie. Ons verdriet kan niemand wegnemen, maar de steun die wij vanuit de club hebben ervaren wordt meer dan gewaardeerd.” Joest voegt daaraan toe: “Die oprecht gemeende aandacht voor de mens, dat is wat het verschil maakt. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken en die hebben ervoor gezorgd dat mooie herinneringen voor Milou en mijn familie, voor altijd bij ons blijven.” .
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=