19 Ajax won die eerste pinksterdag in het Zuiderpark met 3-8 en palmde de afdelingstitel in. Vijf Amsterdamse treffers kwamen van een achttienjarige debutant, ene Rinus Michels! Na het debuut ontwikkelde Theo Timmermans zich stormachtig. Veel opzien baarde hij op 20 februari 1949 tijdens ADO-Ajax in het VUC-stadion aan de Schenkkade. ADO speelde van de zomer 1947 tot de zomer van 1949 haar thuiswedstrijden daar, omdat het Zuiderpark ingrijpend werd gerenoveerd. ADO boekte haar grootste zege op Ajax ooit (6-0). Drie treffers kwamen van George van Rosmalen, de andere drie schreef Theo Timmermans op zijn naam. In deze wedstrijd baarde hij zoveel opzien, dat de keuzecommissie van het Nederlands Elftal hem toevoegde aan de nationale selectie. Op 23 april 1949 maakte Theo Timmermans werkelijk een droomdebuut bij Oranje tegen Frankrijk in de Rotterdamse Kuip. Nederland versloeg de Franse profs met 4-1. Bij rust stond het al 3-1 door een hattrick van Theo Timmermans. Door zo opzien te baren was hij – nog amateur zijnde – een ‘simpele’ prooi voor met aanbiedingen wapperende Franse profclubs. Op 16 januari 1950 ging hij naar Nîmes Olympique. Daar deelde hij direct mee in de successen. Nîmes werd kampioen van de tweede divisie en bereikte de halve finale van de Franse beker. In 1954 keerde Theo Timmermans terug naar Den Haag. Hij mocht niet direct spelen voor ADO. De KNVB deed uit het buitenland terugkerende profs een jaar in de ban. Slecht kwam dat Timmermans niet uit. Hij kon zich daardoor wijden aan het schildersbedrijf van zijn vader, dat hij overnam. Eenmaal weer actief als voetballer had hij zijn aandeel in het bij vele Hagenaars geliefde elftal, dat in 1956-1957 kampioen werd van de Eerste divisie A en daarop een prachtige entree maakte in de Eredivisie. Timmermans was rechtsbinnen, beschikte over een gave techniek en nam vaak de tijd voor formidabele dribbels. Aan het einde van het seizoen 1959-1960 vond de toen 34-jarige Theo Timmermans het welletjes met het leven van semiprof. Hij wilde afbouwen in de lagere elftallen van ADO. Maar voor hem gold ‘Old Soldiers never die’. Hij zou enkele maanden later zijn rentree vieren na massale smeekbeden… ADO-MVV op 25 september 1960 ging de geschiedenis in als ‘De Terugkeer van Opa Dribbel’. Die dag vierde Theo Timmermans zijn comeback in het Zuiderpark. ADO presteerde zonder hem beroerd. Club en supporters smeekten om zijn terugkeer. Zeker, na het dieptepunt van ADO’s optreden in het prille seizoen 1960-1961. Dat was de bekerwedstrijd thuis tegen RCH. Met 0-4 ging ADO over knie tegen de staartclub uit de Eerste Divisie B door doelpunten van onder anderen Bram Peper, de latere minister van Binnenlandse Zaken en burgemeester van Rotterdam. Op de tribunes hingen Haagse aanhangers de vlaggen halfstok en hieven spreekkoren aan om de terugkeer van ‘Theo’ te bepleiten. De smeekbede werd gehoord. Een week later trad ADO voor de competitie aan tegen MVV mèt Theo Timmermans. De publieke belangstelling zwol weer aan tot 16.000 man. ADO won met 2-1, geïnspireerd door de technisch en tactisch sterke Timmermans, die als vanouds langs zijn tegenstanders dribbelde. De 34-jarige oud-international zou nog even blijven, het effect van de hernieuwde aanwezigheid ebde geleidelijk weg. ADO kon voortaan op eigen wieken drijven. Na zijn comeback in 1960 bouwde Theo Timmermans zijn voetballoopbaan echt af in lagere elftallen van ADO. Hij was er ook korte tijd bestuurslid (voorzitter sectie amateurvoetbal). Theo Timmermans werd de eerste voorzitter van de spelersvakbond VVCS, groot gemaakt door Karel Jansen, voormalig teamgenoot bij ADO. De laatste trappen tegen een bal deed Timmermans bij de ‘oudjes’ van VUC, nadat ADO veteranenvoetbal had opgeheven. Theo Timmermans hield van het leven, gezelligheid, een goed glas wijn. Hij zou net geen zeventig worden. Zijn zoon zei bij de uitvaart van zijn vader in december 1995: ,,Hij mag dan niet echt oud zijn geworden, hij heeft in zijn leven er wel uitgehaald wat er inzat.’’ . GROTE HAAGSE INBRENG De ‘Watersnoodwedstrijd’ kende een omvangrijke Haagse inbreng. Behalve Theo Timmermans en Bram Appel waren nog vier Hagenaars actief op het veld. Deze waren Gerrie Vreken (ex-ADO, toen spelend voor Nantes), Joop de Kubber (oud-speler VUC, toen spelend voor Bordeaux), Jan van Geen (oud-speler SHS, toen uitkomend voor Nantes) en Bertus de Harder (oud-VUC, -Profclub Den Haag, -Holland Sport en -SHS, en toen actief voor Bordeaux). Bovendien zou Cor van der Hart, oud-Ajacied en toen defensieleider bij Lille) later trainer worden van onder meer Holland Sport.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=