17 HET RIJKE LEVEN VAN ‘OPA DRIBBEL’ De twaalfde maart van 1953 geldt als een belangrijke datum in de historie van het Nederlandse voetbal. Die dag werd in het oude Parc des Princes in Parijs de zogenaamde ‘Watersnoodwedstrijd’ gespeeld tussen in het buitenland (voornamelijk in Frankrijk) spelende Nederlandse voetbalprofs en het Franse nationale elftal. De opbrengst ging naar de slachtoffers van de Watersnoodramp, die zeventig jaar geleden grote delen van Zeeland, Zuid-Holland en het westen van Noord-Brabant trof. De ‘interland’ en ook de zege van 2-1 voor de Nederlandse profs maakte zoveel indruk, dat deze wordt beschouwd als de katalysator van de invoering van betaald voetbal in Nederland. Het initiatief voor de wedstrijd kwam van Theo Timmermans, sinds 1950 prof bij Nîmes Olympique en voormalig speler van ADO. Bram Appel, toen spelend voor Stade de Reims en ook voormalig ADO’er, hielp hem met de organisatie. Vanuit Zuid-Frankrijk bleef Theo Timmermans als speler van Nîmes Olympique het leven in Nederland volgen. Hij was zeer aangedaan door de ellende van de Watersnoodramp. Hij wilde een wedstrijd organiseren tussen Nederlandse profs in Frankrijk en een Zuid-Franse selectie. De opbrengst moest ten goede komen aan de slachtoffers van de ramp. De voorzitter van de Franse voetbalbond bood de nationale ploeg aan. Er was een probleem: de aan het amateurisme vasthoudende KNVB moest niets hebben van de over de grens getrokken profs. Bovendien organiseerde zij zelf een interland tegen Denemarken voor de slachtoffers van de Watersnoodramp. Bestuurslid Lo Brunt van de KNVB, wèl voorstander van invoering van betaald voetbal in Nederland, adviseerde Theo Timmermans Prins Bernhard, voorzitter van het Rampenfonds, te bellen. De prins reageerde enthousiast. De KNVB kon toen moeilijk weigerachtig blijven. Zo organiseerden Theo Timmermans en Bram Appel op 12 maart 1953 de ontmoeting die bekend staat als de ‘Watersnoodwedstrijd’. Alle in Frankrijk spelende Nederlandse profs werkten spontaan mee. En doelman Frans de Munck, die speelde niet als prof in Frankrijk, maar bij het West-Duitse FC Köln. Ongeveer 8.000 Nederlanders togen naar Parijs. Zij zagen het ‘bijeengeraapte zooitje’ winnen met 2-1 door doelpunten van Bertus de Harder (ex-Wilsonmeters en -VUC, toen spelend voor Bordeaux) en Bram Appel. De Nederlandse profs mochten niet in het oranje spelen en kwamen uit in wijnrode shirts. Het ‘Wilhelmus’ mocht ook niet worden gespeeld en luisterden spelers en aanhang naar ‘Wien Neêrlands bloed’. Niemand maalde daarom, de triomf was belangrijk om aan te tonen, dat wilde Nederland haar beste spelers weer in eigen land bewonderen, er snel profvoetbal moest komen. Daarom had de ‘Watersnoodwedstrijd’ behalve het batige saldo voor de slachtoffers ook die versnellende werking op de invoering van profvoetbal in Nederland. Op 28 november 1954 werd in Nederland voor het eerst officieel om den brode gevoetbald. Kort hierna keerde Theo Timmermans terug naar ADO. Timmermans’ loopbaan was trouwens een aaneenschakeling van opmerkelijke gebeurtenissen. Op 9 juni 1946 debuteerde hij, als 20-jarige, in het keurkorps van ADO tegen Ajax. Hij verving de gave technicus Elie de Heer, die op 31 mei – slechts 27 jaar – onverwacht overleed. » THEO TIMMERMANS
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=